Born to Die in France 2 - Ontstaan Hayseed Dixie

Hayseed Dixie is ontstaan in de herfst van 2000.  De groep bestaat uit Barley Scotch pseudoniem van John Wheeler (zang, gitaar, viool), de broers “Reverend” Don Wayne Reno (Banjo) en “Deacon” Dale Reno (Mandolin, gitaar) en Jake “Bakesnake”Byers (akoestische bas).

In het begin staat er alleen Bluegrass op het repertoire van de band. Enerzijds omdat ze geen andere muziek kennen, anderzijds omdat ze geen andere muziekinstrumenten hebben. Bluegrass wordt gezien als een oergenre in de Amerikaanse muziek, het is nauwverwant aan de Country. Het wordt gespeeld op akoestische snaarinstrumenten zoals: gitaar, fiddle, banjo, staande akoestische bas en dobro. Meestal is er geen drummer aanwezig.

Volgens de overlevering zijn Hayseed Dixie de Godfarthers of Grassrock, een mengeling van Bluegrass en Hard Rock. Als er een auto verongelukt voor de veranda van hun oefenlokaal komen komt de groep in contact met de  muziek van AC/DC. Na beluistering van deze muziek, besluit de band om  het na te gaan spelen. Helaas beschikken ze alleen over akoestische instrumenten om Bluegrass te spelen. Noodgedwongen ontstaat zo het genre Grass Rock.

Uniek beeldmateriaal van het ontstaan van de band.

Maar helaas zijn er ook muziekjournalisten die dit verhaal afdoen als een sprookje, zij beweren dat zanger John Wheeler al langer voor de grap in zijn thuisstudio Bluegrass versies opneemt van AC/DC klassiekers. De CD die hieruit ontstaat wordt onder kennissen verspreid. Deze wordt dermate populair in de omgeving dat Wheeler noodgedwongen een band formeert om op te treden. De band  heet aanvankelijk AC/Dixie maar dat vinden de advocaten van Sony te veel lijken op AC/DC. Daarom wordt de naam veranderd in Hayseed Dixie.

Hayseed Dixie live: No drums, just strings.

Feit is dat in 2001 Hayseed Dixie onder contract komt bij platenmaatschappij Dual Tone. En al snel verschijnt “A Hill Billy Tribute to AC/DC”. De plaat bereikt nummer 47 in de Amerikaanse Country-hitlijst en zelfs de eerste plaats in de rocklijst van Australië.

Dual Tone zorgt voor veel airplay op de Amerikaanse radio, ook kunnen ze uitgebreid toeren door het Amerikaanse clubcircuit. Een jaar later brengt de groep “A Hill Billy Tribute to Mountain Love” uit, met daarop bluegrass bewerkingen van Rockklassiers maar ook een eigen song, de gevoelige ballad “I’m Keeping Your Poop”.

In 2003 ziet “Kiss My Grass” het licht, een album vol Bluegrass-covers van de band Kiss. Na deze trilogie stapt Hayseed Dixie over naar een nieuw label, het Engelse Cooking Vinyl Records. Dat een goede reputatie heeft om alternatieve acts te promoten. Door deze beslissing neemt de belangstelling in hun thuisland iets af en wordt Hayseed Dixie in Europa een graag geziene festival act. Ook krijgen ze bij het nieuwe label meer ruimte om eigen nummers te schrijven.

Clip "Ace of Spades" door Hayseed Dixie.

Om tijd te winnen wordt in 2004 “Let There Be Grassrock” uitgebracht, een live-album  met alle hoogtepunten van de eerdere platen.

Top 5 Covers Hayseed Dixie

1 Ace of Spades – Nu hoor je, hoe goed de muziek en de tekst eigenlijk zijn

2 Bohemian Rhapsody – Eindelijk een goed alternatief voor dit meesterwerk
3 Highway to Hell – Daar begon het mee
4 Roses – De Outkast rappen en Hayseed Dixie rocken
5 Walk This Way – Hilarische versie met Country-ploink

Born to Die in France 1 - Het liedje

De link met motorrijden zit in dit liedje diep verstopt in de tekst. Ik had het niet in de gaten toen ik de CD te leen kreeg van oud-collega, Peter Evers. Hij zei: "Toen ik bij het concert was van Hayseed Dixie, viel het me op dat er veel bikers in de zaal waren. Het is dus motormuziek en geschikt voor je blog." Na één luisterbeurt was ik wel overtuigd van deze ongewone country-band en hun te gekke muziek, maar een connectie met motorrijden had ik niet kunnen ontdekken. Gelukkig keek ik in het CD-boekje en daar zag ik bij de tekst van "Born to die in France" de foto van een man bij een motor. Dus ik begin meteeen aandachtig de tekst te lezen (ja ik lijd aan blogdeformatie) en mijn vermoeden wordt bevestigd: dit is een motorliedje.

Foto uit CD-boekje.

"Born to Die in France" is een rustige gitaarballade met minimale instrumentatie en met een serieuze tekst. Eigenlijk is het een uitzondering in het oeuvre van Hayseed Dixie die toch vooral feestelijke countryliederen ten gehore brengen. Het lied is geschreven door John Wheeler ook opererend onder de naam Barley Scotch en als zodanig bekend als zanger van Hayseed Dixie. De uitvinders van de "Grass Rock". Een ruige muziekstijl gebaseerd op de country met hoofdrollen voor banjo, fiddle en dobro maar met duidelijke invloeden uit de Hard Rock.



Hayseed Dixie

Hayseed Dixie nam het lied op in 2007 voor hun CD "No Covers". Het gaat over een motortocht door Frankrijk waarbij de hoofdpersoon veel tegenslag ondervindt. Zoals: schapen op de weg, hagel, douaniers. De twijfel slaat toe en de hoofdpersoon vraagt zich wanhopig af of hij net als zijn overgrootvader, die gesneuveld is in WO I, geboren is om te sterven in Frankrijk.

"I've done rode my motorbike across most of France today

and I could make it to the Swiss border if the sheep

would get out of my way.

But it's raining glass and the sun's gone black

so death's still got a chance.

Maybe I was born to die in France."



Albert Camus

Dat je gedachten flink kunnen afdwalen tijdens een motorrit verwerkt Wheeler in het eerste en derde couplet. Waarin de lange vingers van de belastingdienst, het nut van paspoortcontroles, de overheid die alleen de belangen beschermt van de rijken, en de Verlichting (Eeuw van de rede) worden behandeld.



Het lied is opgedragen aan Albert Camus, een Franse filosoof die te boek staat als de grondlegger van het absurdisme. Een tegenstroming van de Verlichting. Volgens Camus zijn er drie soorten mensen, zij die geloven dat het leven betekenisloos is en daarom zelfmoord plegen, zij die een kunstmatige betekenis (zoals geloof of een politieke overtuiging) aanhangen om hun leven te vullen, en zij die zich realiseren dat het leven betekenisloos is en zichzelf toch in leven houden. De laatste groep noemt Camus de absurde helden. In zekere zin kun je de hoofdpersoon uit "Born to die in France" ook onder deze categorie scharen. Uiteindelijk verzoent de hoofdpersoon zich met zijn situatie en waagt hij het erop in het laatste couplet en geeft hij gas:

"Sometimes I can forgive the truth.

Other times I lie.

I've never been afraid to  live.

I've never been afraid to die.

Tonight I pull the throttle full and leave it up to chance

maybe I was born to die in France."

 Na 5 minuten begint het liedje maar de uitleg vooraf vind ik erg komisch.

John Wheeler zelf is een fanatiek motorrijder en Hayseed Dixie plant haar tournees zo, dat Wheeler met zijn motor van optreden naar optreden kan jakkeren. Hij bezit een Triumph Bonneville.

Triumph Bonneville van John Wheeler

Top 5 Motorliedjes Hayseed Dixie:

 1 Born to Die in France - Over de absurde motorrit van een absurde held.

2 The Rider Song - Een song voor de motorrijder, of gaat het over alcohol?

3 You can always leave town - Als je een motor hebt, niet verkopen dus.

4 Ramblin' Man / Don't Cry for Me - Om een zwerver op een motor hoef je geen traan te laten.

5 In the Backyard - Als je achtertuin groot genoeg is, kun je er in crossen. 

Ride the Wind 4 - Bret Michaels

Bret Michael Sychak, zoals zijn naam officieel luidt, wordt geboren op 15 maart 1963 in Butler, Pennsylvania. Als hij 6 jaar is wordt hij ziek en na een verblijf van 3 weken in het ziekenhuis, krijgt hij de diagnose: type I diabetes. In zijn tienerjaren begint hij gitaar te spelen en later krijgt hij interesse in rockmuziek. Dat hem dit uiteindelijk brengt tot frontman Bret Michaels van de rockformatie Poison heb ik in de vorige 2 afleveringen verteld.

Eén van de eerste dingen die Michaels koopt als de eerste plaat begint te verkopen, is een Harley Davidson Heritage. Hij laat deze geel spuiten en laat er zwart-witte blokjes op aan brengen. De koffers en het windscherm laat hij eraf halen en het zadel en de spaakwielen worden speciaal toegevoegd. Deze bike krijgt de bijnaam "Hollywood Taxi". Een zeer verstandige investering. De motor figureert regulmatig in de videoclips van Poison en je kunt er makkelijk babes mee oppikken op de Sunset Strip.
In Mei 1994 als de carrière van Poison in een dip zit, raakt Michaels zwaar gewond bij een auto-ongeluk. De plaatopnamen voor "Crack a Smile" worden gestaakt en Michaels gaat revalideren.

Dat hij geen blijvende schade aan het ongeluk heeft overgehouden bewijst Michaels in een sextape met Pamela Anderson, die toevallig "uitlekt" op internet.

Waarschuwing: Pamela Anderson

is niet te zien in deze clip!

Michaels neemt zijn filmambities echter serieus en richt samen met Charlie Sheen de productiemaatschappij Sheen Michaels Entertainment op. In 1998 brengt deze maatschappij de film "A Letter From Death Row" uit, met de acteurs Charlie en Martin Sheen en Bret Michaels. De laatste tekent ook voor het script, de regie, en hij verzorgt de soundtrack. Deze plaat krijgt dezelfde titel als de film.

Michaels heeft de smaak van het filmen te pakken en hij regisseert in hetzelfde jaar ook "No Code of Conduct", dat ook door Sheen Michaels Entertainment wordt uitgebracht. Deze maatschappij brengt ook de films "Free Money" en "In Gods Hands" uit.

Michaels was zeker doorgegaan met filmen als C.C. Deville, ex-gitarist van Poison, het volgende jaar niet een reünie had voorgesteld. Deze reünie wordt een groot succes en brengt Michaels terug in de muziekindustrie.

In 2000 wordt na een coproductie met zijn vriendin Kristi Gibson, dochtertje Raine Elizabeth geboren.

Pas in 2003 heeft Michaels weer tijd voor echt solowerk. Hij brengt het album "Songs of Life" uit met daarop de track "Raine".

Een jaar later is Michaels jurylid in het tv-programma "Nashville Star", een talentenjacht voor de countrymuziek. Geïnspireerd door de muziek uit het programma neemt hij het album "Freedom of Sound" op. Die het erg goed doet in de Amerikaanse country hitlijsten. Het duet "All I Ever Needed" met zangeres Jessica Andrews wordt een grote hit.

In 2005 bevalt zijn vriendin Gibson van hun tweede dochter Jorja Blue.

In 2007 bestelt Michaels een nieuwe motor bij American Horse Motorcycles. De speciaal voor hem ontworpen zwarte Slammer met een motief van oranje vlammen zal ook regelmatig op TV te zien zijn. Waar hij het geld vandaan haalt blijkt op Valentijnsdag.

Dan maakt muziekzender VH1 bekend dat Michaels zijn eigen reality show krijgt: "Rock of Love With Bret Michaels". In de show kunnen vrouwelijke kandidaten strijden voor de liefde van Michaels en moeten ze bewijzen dat ze klaar zijn voor het leven met een rockster. Tot verbazing van velen zijn er kandidates genoeg.

De show brengt Michaels niet het gehoopte geluk op liefdesgebied en er moet helaas een tweede deel van "Rock of Love" opgenomen worden, de pechvogel! Zijn platenmaatschappij speelt hier handig op in en zorgt dat de verzamelaar "Rock My World" in de winkels ligt. Hierop zijn alle solohits terug te vinden plus nieuwe liedjes uit de tv-serie.
Een jaar later staan er nog genoeg deelneemsters te popelen om mee te doen in een derde jaargang van "Rock of Love 3".

In 2010 verschijnt "Roses and Thorns" de autobiografie van Michaels, waarin hij zijn levensverhaal vertelt. Dit lijkt zijn jaar te worden met de start van een eigen docuserie "Bret Michaels: Life As I know It" en een nieuwe plaat op stapel.

De opnamen van de tv-show verlopen voorspoedig en het album wordt afgemixt als hij met hevige buikkrampen in het ziekenhuis wordt opgenomen. Michaels wordt geopereerd aan zijn blinde darm. Als hij een week later thuis is, krijgt Michaels last van ondraaglijke hoofdpijn en keert hij weer terug naar het ziekenhuis. Hij blijkt te lijden aan een subarachnoïdale bloeding (vaak afgekort als SAB), een bloeding rond of in de hersenen. Na een geslaagde operatie en herstel wordt Michaels op 5 mei uit het ziekenhuis ontslagen.

Maar op 20 mei bericht zijn website echter dat Michaels weer in het ziekenhuis is teruggekeerd vanwege verlammingsverschijnselen in de linkerzijde van zijn lichaam. Na diagnostische testen blijkt hij een PFO (patent foramen ovale) te hebben. Een ovale opening (foramen ovale) is een natuurlijke opening tussen de rechter- en linkerboezem in het hart. Bij normale gezondheid sluit de opening zich zodra de baby begint te ademen. Als dit niet gebeurt, is de opening doorlatend. Een PFO hoeft niet altijd gezondheidsproblemen te veroorzaken. Michaels wordt geopereerd aan zijn hart en keert terug naar huis.

Na al deze gezondheidsperikelen komt hij terug met het soloalbum "Costum Built" dat in de VS de eerste plaats haalt van de albumlijsten. De eerste single "Nothing to Lose" is een duet met Miley Cyrus, dochter van Billy Ray, en op dat moment zeer populair door haar hoofdrol in de Disney serie "Hannah Montana".

Zender VH1 start in de herfst met het uitzenden van de reality-serie "Bret Michaels: Life As I Know It". In de laatste aflevering vraagt Michaels zijn vriendin en moeder van zijn kinderen Kristi Gibson ten huwelijk.

Begin 2012 brengt Michaels de single "Get Your Rock On" uit als voorloper van zijn nieuwe gelijknamige album. Voor de zender SPEED TV neemt hij een nieuwe versie op getiteld "Get Your Ride On". Dit lied zal als titeltrack fungeren voor het supercross seizoen dat op deze zender is te zien.

Voor degene die interesse heeft in de zwarte Slammer, hij stond te koop.

Top 5 Motorliedjes Bret Michaels:

1 Get Your Ride On - (Starten anders kom je nergens)

2 Riding Against the Wind - (Je hebt een motor zonder windscherm en je krijgt inspiratie)

3 Open Road - (Je hoeft alleen nog je route te kiezen, wat nou TomTom volg je neus)

4 Go That Far - (Meestal is de tank dan ook leeg)

5 Start Again (Soms moet je zelfs vaker starten, heeft ie daarom de Slammer te koop staan?)

Ride the Wind 3 - Poison 2

Na het gedwongen vertrek van gitarist Deville, ziet Poison een goede vervanger in Richie Kotzen. Toevallig, net als de rest van de band, ook uit Pennsylvania afkomstig. Begin '93 verschijnt: "Native Tongue", het studioalbum van de nieuwe formatie. Door de inbreng van Kotzen wordt de kenmerkende partyrock verrijkt met blues-invloeden. Het album verkoopt beduidend minder dan haar voorgangers en de band twijfelt aan de muzikale koers die door Kotzen is ingezet. Als dan ook nog uitkomt dat hij een verhouding heeft met de verloofde van drummer Rocket kan Kotzen zijn gitaarkoffers pakken. De tournee wordt afgemaakt met gitarist Blues Saraceno.

In dezelfde samenstelling begint Poison aan de opnamen voor "Crack a Smile", dit album moet het verloren terrein terugwinnen. Helaas is de rockformatie genoodzaakt om de opnamen stil te leggen omdat zanger Michaels ernstig gewond raakt bij een auto-ongeluk. Om de tijd te overbruggen brengt de platenmaatschappij vlug de verzamelaar "Greatest Hits" uit. Dit geeft Michaels de tijd om te revalideren. De opnamen van "Crack a Smile" komen op de plank te liggen.

C.C. Deville in actie.

Na zijn revalidatie is Michaels met van alles bezig, behalve met Poison. Het lijkt erop dat de rockgroep een stille dood sterft. En dat was waarschijnlijk ook gebeurd als ex-gitarist Deville geen contact had gezocht met de overige muzikanten. Samen weten ze frontman Michaels te overtuigen om een reünietour te starten. Deze wordt een geweldig succes en wakkert ook de belangstelling voor nieuw materiaal van Poison weer aan. Een illegale kopie, een zogenaamde bootleg, van het nooit uitgebrachte "Crack a Smile" doet het erg goed op de zwarte markt. Veel fans zijn van mening dat dit het beste werk van Poison ooit is. Daarom wordt "Crack a Smile and More! op de markt geslingerd. Na de tournee komt Deville met een plaat van zijn soloproject Samantha 7, was de reünie hem hier om te doen?
Een paar maanden later volgt Poison met de plaat "Power to the People", dat bestaat uit een studiodeel een live-deel.

Poison tijdens een bad hairday?

Begin 2001 laat Poison weer van zich horen met de exclusief te downloaden web-single "Rockstar", dat de voorloper is van "Hollyweird". Fans en critici vinden de kwaliteit van de nieuwe liedjes erg tegenvallen. Pas twee jaar later durft de platenmaatschappij een nieuw product uit te brengen: "Best of Ballads & Blues". Een veilige verzamelaar met akoestische versies van de grootste hits. Dit is niet omdat de bandleden geen inspiratie hebben, maar omdat ze geen tijd hebben. Iedereen is bezig met zijn solowerk. Drummer Rocket en zanger Michaels brengen een soloplaat uit en ook gitarist Deville is druk met een soloproject.

Het volgende jaar wordt Poison door KISS uitgenodigd, als openingsact van hun "Rock the Nation Tour". Andere bandactiviteiten staan op een laag pitje.

In 2006 zit Poison officieel 20 jaar in de muziekbusiness en dat wordt herdacht met een jubileumtour en een verzamelalbum. Aan het eind van de tour tijdens de show in Atlanta, ontstaat er een ruzie op het podium. Michaels gooit met zijn microfoonstandaard, waarop Dall terugslaat met zijn basgitaar. Gelukkig heeft Michaels een solotour gepland staan en kan hij zo afkoelen. Het volgende jaar zijn de gemoederen weer bedaard en meldt de band op haar Myspace-pagina dat ze een album gaan opnemen met rockklassiekers. Fans worden uitgenodigd om met suggesties te komen. Het coveralbum krijgt de naam "Poison'd" en wordt gepromoot met een wereldtournee.

 

Clip van de cover: "Your Mama Don't Dance".

Drummer Rocket heeft pech. Hij wordt gearresteerd als verdachte in een verkrachtingszaak. Rocket komt vrij als hij bewijst dat hij ten tijde van het delict in het buitenland was. Later blijkt dat een man de naam van Rocket gebruikte om dames naar een hotel te lokken en aan te randen.

Zomer 2009 gaat Poison op tournee met Def Leppard en Cheap Trick.

In 2011 viert Poison haar 25 jarig jubileum met "Double Dose - Ultimate Hits", een dubbel verzamelalbum. En ze gaan op tournee met de jubilarissen van "Mötley Crüe, die tien jaar langer in het vak zitten. De tour heet "The Glam a Gedon Tour". Ook de legendarische glamact "The New York Dolls" zijn van de partij omdat ze voor de andere bands een bron van inspiratie was.

Aan het eind van het jaar wordt Poison beschuldigd van plagiaat door rockgroep Kid Rocker. Zij claimen de songs: "Talk Dirty to Me", "Fallen Angel","I Wont Forget You", en "Ride the Wind" samen te hebben geschreven en dat gitarist Deville ze heeft meegenomen. In het begin wordt er lacherig gedaan om de beschuldiging over liedjes van meer dan 20 jaar oud. Maar als er een videofilmpje van Screamin Mimis, de voorloper van Kid Rocker, opduikt met een duidelijk herkenbare Deville op gitaar verandert dat alles.

Het bewijs "Talk Dirty to Me" werd al gespeeld door Screamin Mimis.

De druk wordt verder opgevoerd met de opname van een radiogesprek uit de jaren 90 tussen Deville en een voormalig bandlid van Kid Rocker, waarin Deville toegeeft dat de ander nog geld tegoed heeft. Daarna wordt het verdacht stil rond deze zaak, dus ik gok dat alles is afgekocht.

Voor dit jaar heeft Poison een Amerikaanse tournee aangekondigd met Def Leppard.

Het coveraldum van Poison

Top 5 Covers door Poison:

1 Ride the Wind (Kid Rocker)
2 Rock and Roll All Nite (Kiss)
3 The Cover of the Rolling Stone (Dr. Hook & The Medicine Show)
4 Your Mama Don't Dance (Loggins and Messina)
5 SexyBack (Justin Timberlake)

Ride the Wind 2 - Poison 1

De geschiedenis van Poison begint in 1983 als zanger Brett Michaels met drummer Rikki Rocket de band The Spectres begint. Ze treden vooral op in de omgeving van Mechanicsburg, Pennsylvannia. Als bassist Bobby Dall en gitarist Matt Smith de band komen versterken, wordt de naam verandert in Paris. Ze verwerven lokale roem en al gauw is Pennsylvannia te klein en verhuizen de rockers naar Los Angeles.

Poison: As HairMetal as they wanna be!

Als ze de kans krijgen, spelen ze in één van de clubs op de Sunset Strip van Hollywood. Het is de tijd van de Amerikaanse Glam Rock: bands met getoupeerd en geföhnd haar en met oogmascara op, die Heavy Metal spelen met invloeden uit de Punk. In Europa wordt deze stroming ook wel: Hair Metal genoemd omdat het uiterlijk nogal belangrijk is.

De acts hebben namen als Quiet Riot, Mötley Crüe, of Ratt. Om aansluiting te krijgen bij deze stroming veranderen Michaels en consorten de bandnaam in Poison. Inspiratie voor de nieuwe naam komt van een campagneslogan van politici: "Rock'n Roll is poisoning the youth of America".

Prompt krijgen ze een contract om als huisband van de club Troubadour op te treden. Gitarist Smith staat op het punt vader te worden, hij ziet geen toekomst in de band en keert terug naar zijn lief in Pennsylvania. Poison met een dilemma achterlatend: wel een vaste stek om op te treden maar geen gitarist. De band besluit om een auditie te houden. Onder de kandidaten bevinden zich illustere namen als: Slash (later bekend van Guns'n Roses). Uiteindelijk bepaald de manager dat C.C. Deville de nieuwe gitarist moet worden, vanwege het vuur in zijn spel. Michaels en Dall hebben zo hun bedenkingen maar stemmen toch in.

De Troubadour, eerste club waar ze als vaste act optraden.

Een vast adres om op te treden heeft zo zijn voordelen: naast vaste inkomsten, kan de band nieuwe liedjes uitproberen op het publiek en ze bouwen langzaam een vaste schare fans op.

In 1986 is het zover: Poison tekent een contract bij het kleine label Enigma Records. Het debuutalbum "Look What the Cat Dragged In" verschijnt in augustus en doet het onverwacht goed. Zo goed zelfs dat na de geplande single "Cry Tough", ook de albumtracks "Talk Dirty to Me", "I Want Action" en "I Wont Forget You" op single worden geperst. De band gaat op tournee met andere acts uit de HairMetal-scene en ze ontgroeien het kleine platenlabel.

Voor de opnamen van hun tweede album stapt Poison over naar het grotere Capitol Records. Mei 1988 ziet "Open Up and Say... Ahh" het licht. Het wordt het bestverkochte album in de geschiedenis van de band, mede door de wereldhit "Every Rose Has It's Thorn". Maar ook "Nothing but a Good Time" en "Fallen Angel" worden hits. Poison begint het jaar als voorprogramma voor hardrockzanger David Lee Roth maar eindigt als hoofdact van een eigen tournee.

Het volgende jaar wordt het drukke tourschema gehandhaaft en is er geen tijd om nieuw werk op te nemen, wel verschijnt de videocompilatie "Sight for Sore Eyes". Na de uitputtende tournee duikt Poison de studio in om er na een half jaar weer uit te komen met plaat nummer drie: "Flesh and Blood".  Dit album levert 3 hitsingles op "Unskinny Bop", het motorlied "Ride the Wind", en de ballad "Something to Believe In" (opgedragen ter nagedachtenis aan bodyguard James Kino Maano.

De motor van zanger Brett Michaels, bijnaam "Hollywood Taxi",
die in verschillende videoclips een bijrol vervult.

De "Flesh & Blood Worldtour" gaat 2 jaar duren. Door de hectiek van het tourschema grijpen een aantal bandleden naar de drugs. Het zet de verhoudingen binnen de rockformatie op scherp. Poison komt steeds vaker in het nieuws vanwege relletjes. Uiteindelijk implodeert de band tijdens een live-optreden voor de "MTV Video Music Awards 1991". Gitarist Deville is zo ver weg dat hij door speelt tijdens de reclame onderbreking. Daarna mist hij het seintje dat de uitzending weer verder gaat en als hij merkt dat de rest van de band al is begonnen, zet hij het verkeerde nummer in. Zanger Michaels is na afloop des duivels. Achter het podium valt hij Deville aan en er vallen rake klappen over en weer. Na dit incident gaat Poison op zoek naar een nieuwe gitarist. De platenmaatschappij brengt ondertussen het dubbel live-album "Swallow This Live" uit.

Top 5 Songs Poison

1 Every Rose Has It's Thorn  
2 Unskinny Bop
3 Something to Believe In
4 Fallen Angel
5 Cry Tough

Ride the Wind 1 - Het lied

Het is LENTE! Tijd om je motor uit de winterstalling te duwen voor een testrit. Of als je dat al hebt gedaan: tijd voor de eerste tourrit van dit seizoen. Zoals Martin Bril zijn fenomeen "Rokjesdag" aankondigde, zo voorspel ik voor komend weekend: "Ronkende Motorenweekend".

Impressie Ride the Wind van David Mann

Na een lange winterstilte, zal de prille lentelucht opgeschrikt worden door ronkende motoren en knetterende knalpijpen. Uit hoeken en gaten zullen motorrijders uitzwermen om te genieten van een ritje in de voorjaarszon.

Bij deze tijd hoort een optimistische song, zo ééntje waarvan het refrein ongewild in je hoofd blijft hangen en je automatisch zin krijgt om je motor te starten en gas te geven. En die heb ik gevonden: "Ride the Wind" van Poison.

Poison in de hoogtijdagen van de Hairmetalscene!

Op het eerste gehoor een dertien in een dozijn Metalliedje, maar met een makkelijk en aanstekelijk refrein:
"Ride the wind
Never coming back until I touch the midnight sun
Ride the wind
Never coming back again
Ride the wind
Never coming back until I touch the midnight sun."

Gaat het wel over motorrijden, de wind kun je ten slotte ook berijden met een fiets of een paard? Dat klopt maar in het eerste couplet wordt er gezongen:

"Modern warriors
Saddle iron horses of chrome."

Als je een ijzeren paard van chroom gaat opzadelen heb je het over een motor. Dus dat zit wel goed.

Poison nam het liedje op in 1990 voor het album "Flesh and Blood". In januari 1991 haalt het in de VS de 38e plaats van de Billboard Hot 100. Door fans wordt de tekst gezien als één van de beste van de band. Waarschijnlijk zien zij de regels "Taste the wild, Lick the wind" maar voor het gemak door de vingers. Evenals het praktische probleem uit het refrein dat je door moet rijden naar de poolcirkel om in de buurt te komen van de middernachtzon.

Dat Poison de song ook als klassieker in hun oeuvre beschouwd blijkt wel uit het feit dat het op alle belangrijke live- en verzamelalbums te vinden is.


In 2011 wordt Poison beschuldigd van plagiaat bij vier van hun songs waaronder "Ride the Wind". Meer hierover lees je in een volgende aflevering. Ik wil je niet langer ophouden want het is LENTE!

Top 5 Motorsongs van Poison

1 Ride the wind - Het ultieme motorgevoel.
2 I want action - Wie niet?
3 Can't bring me down - Nee, blijf er maar op zitten.
4 Livin' for the minute - Da's wel een erg kort ritje.
5 Driven - Eindelijk! Een liedje voor de passagier in de zijspan

The Motorcycle Song 2 - Arlo Guthrie

De vorige keer heb ik verteld over het liedje, deze keer vertel ik over de maker.

Arlo Guthrie wordt op 10 juli 1947 geboren in Brooklyn, New York. Hij is de zoon van danseres Majorie Mazia Guthrie en folkzanger Woody Guthrie. Woody is een legende in de Amerikaanse folkmuziek. Hij schrijft onder andere het lied "This Land is Your Land". Hij is sociaal begaan met arbeiders en treedt vaak op bij vakbondsacties. Later wordt Woody de inspirator van een nieuwe generatie singer-songwriters, zoals: Phil Ochs, Joan Baez, maar vooral Bob Dylan.

Arlo in actie tijdens een festival in de sixties.
Peace man!

Met zo'n pa krijg je de muziek met de paplepel ingegoten. Arlo leert al jong gitaar en harmonica spelen. Als hij 13 jaar is, struint hij al met zijn gitaar op zijn rug door Greenwich Village op zoek naar optredens. De gitaar op de rug was volgens Arlo essentieel: "Ten eerste denkt de portier dat je gaat optreden en laat je gratis naar binnen, ten tweede denkt het publiek dat je gaat optreden en geeft je gratis drank in ruil voor verzoeknummers, en ten derde kan de zaaleigenaar je vragen om de geplande act te vervangen als die niet op tijd is."

Begin jaren zestig wordt vader Woody ernstig ziek. Hij lijdt aan de ziekte van Huntington, optreden wordt steeds moeilijker en later zijn zelfs dagelijkse handelingen een probleem. Als Woody thuis niet meer te handhaven is, wordt hij opgenomen in een verpleeghuis. In 1967 overlijd hij. Zijn vrouw Marjorie zal later de Amerikaanse stichting ter bestrijding van de ziekte van Huntington oprichten. Arlo heeft nooit samen met zijn vader opgetreden.

Eind '67 krijgt Arlo de kans om een plaat op te nemen voor Reprise Records, dat wordt "Alice Restaurant" met op de b-kant een eerste versie van "The Motorcycle Song". De a-kant wordt in beslag genoemen door "Alice's Restaurant Massacree", een talking blues van 18 minuten. Daarin vertelt Arlo over zijn arrestatie, in 1965 op de dag na Thanksgivingsday, wegens het vervuilen van de openbare weg.

Door dit voorval heeft Arlo een crimineel verleden en wordt hij ongeschikt geacht vooor de dienstplicht. Hij ontloopt zo de oorlog in Vietnam. Het lied wordt veel gedraaid op de radiostations van de Amerikaanse universiteiten, waar het wordt gezien als een protestlied tegen de oorlog in Vietnam.

Arlo was te gast bij Alice Brook, die samen met haar man woonde in een oude kerk. Het was nooit hun plan geweest om in de kerk een restaurant te beginnen, maar door het liedje gingen veel mensen op zoek naar het befaamde restaurant. Dus na verloop van tijd zijn ze maar aan de vraag gaan voldoen en hebben ze er officieel een restaurant van gemaakt.

Zijn tweede album "Arlo" verschijnt in 1968 met daarop een langere versie van "The Motorcycle Song". 1969 is het jaar van Guthrie, hij speelt de hoofdrol in de film "Alice's Restaurant", gebasseerd op het verhaal van het lied van zijn debuutplaat. Hij is verantwoordelijk voor de soundtrack bij de film en er verschijnt een heel nieuw album "Running Down the Road". Tussendoor verzorgt hij een zeer succesvol optreden tijdens Woodstock.

In 1972 brengt Guthrie zijn meest succesvolle album uit "Hobo's Lullaby". Met daarop zijn grootste hit "City of New Orleans". De melodie van dit, door Steve Goodman geschreven, lied over een lange treinreis, zal menigeen bekend in de oren klinken want later gebruikte Gerard Cox dit voor zijn tekst "Het is weer voorbij die mooie zomer".

Drie jaar later zette Guthrie zijn solocarriere op een laag pitje en richt hij de band Shenadoah op. Deze band vindt in 1977 onderdak bij platenmaatschappij Warner Bros. Shenadoah treedt veel op en brengt regelmatig albums uit, maar het succes van Guthrie wordt niet geëvenaard.

In 1983 richt Guthrie zijn eigen platenlabel op: "Rising Son Records". Op dit label verschijnen al zijn volgende albums en die van zijn muzikale kinderen en kleinkinderen. Later verwerft hij de rechten van zijn oudere werk en kan hij deze opnamen ook uitbrengen via zijn eigen label.

Opa Arlo op zijn praatstoel.

Begin jaren 90 koopt Guthrie het kerkgebouw waar ooit Alice haar restaurant in had gevestigd. Het gebouw draagt nu de naam "Guthrie Centre" en doet dienst als openbaar kerkgebouw, liefdadigheidscentrum, en openbare ontmoetingsplaats.

Ondertussen is "Rising Son Records" een waar familiebedrijf geworden, niet alleen zijn kinderen, maar ook zijn kleinkinderen nemen platen op, die door dit label worden uitgegeven.
In 2005 doet Arlo een toer ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum van het lied "Alice's Restaurant Massacree". Sindsdien heeft hij het lied niet meer gezongen. Gelukkig is er voor "The Motorcycle Song" wel altijd een plekje in zijn repertoire.



Top 5 Songs Arlo Guthrie:

1 When a Soldier Makes It Home - Anti oorlog lied
2  The Pause for Mr. Clause - Kerstlied voor de FBI
3 City of New Orleans - Grootste hit
4 Alice's Restaurant Massacree - Eerste succes
5 Coming into Los Angeles - Over drugsgebruik in de City of Angels, bekend uit de Woodstock film.

The Motorcycly Song 1 - Het lied

Bij sommige liedjes zie aan de titel al dat ze op dit blog thuis horen. Dat geldt ook voor "The Motorcycle Song" van Arlo Guthrie. Het is een liedje en het gaat over een motorfiets. Nu nog wat informatie bij elkaar harken plus een paar leuke plaatjes en ik ben klaar. Meestal gaat het niet zo snel om een verhaal te schrijven voor dit blog. En deze keer dus ook niet. Want na het zien van de tekst van het liedje begin ik toch te twijfelen.

Arlo op zijn motorsickle.

Het refrein gaat als volgt:


"I don't want a pickle
Just want to ride my motorsickle.
And I don't want a tickle
'Cause I'd rather ride on my motorsickle.
And I don't want to die
Just want to ride on my motorcy...cle."

Zo'n suf refrein dat kan ik de lezers van MotortrackZ toch niet aan doen?  Guthrie weet zelf ook wel dat dit niet zijn beste song is, maar hij heeft een goed excuus. Hij heeft de tekst in een paar seconden geschreven. En dat verhaal maakt dat ik dit lied heb gekozen. Tijdens optredens kan hij enorm uitwijden over het ontstaan van dit nummer. Dan rekt hij het liedje gemakkelijk op van 3 naar 10 minuten.

Op zijn debuutalbum uit 1967 staat een korte versie van "The Motorcycle Song"van nog geen 3 minuten. Op zijn volgende plaat staat een langere versie van 8 minuten. In deze versie legt Guthrie uit waarom hij een lied met zo'n slechte tekst eigenlijk zingt.

Arlo in actie voor de hoes van "Running down the road".

Op een dag reed Arlo Guthrie op zijn motor, met een gangetje van 150 miles per hour, over een bergweg. Met aan de ene kant een rotswand en aan de andere kant een ravijn. Hij zit net lekker gitaar te spelen als er een snaar knapt. Die snaar wikkelt zich razendsnel om de paal van een waarschuwingsbord langs de weg. Guthrie schiet van de weg, met in één hand zijn gitaar en in de ander hand het stuur van zijn motor. Gelukkig voor hem knalt hij niet op de rotswand, maar vliegt hij het ravijn in. Hij bedenkt zich wat een geluk hij heeft gehad en dat hij over deze bijzondere ervaring vlug een liedje moet schrijven. Door tijdgebrek komt hij niet verder dan bovenstaand refrein. En dan stort hij neer...

Boven op het dak van een politieauto, die zijn val breekt. Arlo vervolgt zijn weg, terwijl hij "The Motorcycle Song" zingt.


In 1977 verschijnt de verzamelaar "The Best of Arlo Guthrie", met daarop een speciale versie van "The Motorcycle Song" met als subtitel: "Significance of the Pickle". Hierin legt Guthrie uit waarom er een augurk  (pickle) in het refrein terecht is gekomen. Deze versie duurt 6,28 minuten.

Guthrie heeft verscheidene klassiekers op zijn naam staan, maar de enige constante tijdense optredens is "The Motorcycle Song" omdat het cabarateske lied een publiekslieveling is en omdat het Guthrie de vrijheid geeft om te improviseren. In deze opname zie je waarom.

Top 5 Motorsongs van Arlo Guthrie

1 Highway in the Wind - Zeilen over het asfalt, dat kan alleen op een motor.
2 The Motorcycle Song - De titel spreekt voor zich.
3 Ridin' Down the Canyon - Altijd al eens willen doen.
4 I Ride an Old Paint - De krassen vertellen meer over een motor dan de strakke lak.
5 Running Down the Road - Een blokkie om , kan al genoeg zijn om de sleur te ontvluchten.